من عشق سهراب

چقدر سخته توی چشم های کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید و به جایش یه زخم همیشگی را به قلبت هدیه داد زل بزنی و به جای اینکه لبریز از کینه و نفرت بشی حس کنی که هنوز هم دوسش داری.

چقدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدهی که یه بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده.

چقدر سخته توی خیالت ساعت ها با او حرف بزنی اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی.

چقدر سخته وقتی پشتت بهش است دونه های اشک گونه هات را خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه که هنوز هم دوستش داری.

چقدر سخته گل آرزوهات رو توی باغ دیگری ببینی و هزار بار توی خودت بشکنی و اون وقت آرام زیر لب بگی.

گل من باغچه نو مبارک